Beste lezer,

Weet je wat er gebeurt als je een spiegel voor het eerst in maanden echt schoonmaakt? Je schrikt. Niet van de spiegel, maar van wat je eindelijk weer helder ziet. Zo voelt de AI-revolutie voor mij ook. Een gigantische, glimmende spiegel die ons dwingt te kijken naar wat we eigenlijk al die tijd aan het worden waren.
Deze week zag ik Christian Kromme praten over kunstmatige intelligentie, en er gebeurde iets in mij. Hij vergeleek de AI-golf met evolutie, met hoe de natuur zichzelf telkens opnieuw uitvindt. Niet omdat het moet, maar omdat het de enige manier is om te blijven leven. En ineens begreep ik waarom zoveel mensen zich verzetten tegen AI. Het is geen angst voor de technologie. Het is angst om in die spiegel te kijken.

Want wat zie je daar? Je ziet dat alles wat je altijd “werk” noemde – het rekenen, het sorteren, het herhalen, het uitvoeren – eigenlijk nooit jouw echte werk was. Het was alleen maar de verpakking. En nu komt er een machine die zegt: “Hier, die verpakking neem ik wel van je over. Maar wat zit er eigenlijk ín jou?”
Dat is de vraag die brandt, toch? Als een machine sneller kan rekenen, beter kan onthouden, en efficiënter kan organiseren, wat blijft er dan nog over van mij? En hier gebeurt iets prachtig, iets wat perfect past bij het Aquarius tijdperk waar ik al jaren over spreek: we worden eindelijk gedwongen om mens te zijn. Niet mens-als-machine, niet mens-als-radartje-in-het-systeem, maar mens als voelend, scheppend, en verbindend wezen.

Machines kunnen data verwerken, maar jij kunt aanvoelen wat iemand nodig heeft voordat ze het zelf weten. Machines kunnen patronen herkennen, maar jij kunt iets compleet nieuws bedenken dat nog nooit bestaan heeft. Machines kunnen regels volgen, maar jij kunt kiezen voor compassie, zelfs als het “onlogisch” is. Machines hebben parameters, maar jij hebt een ziel die weet waarom we hier zijn.
En dat “waarom” is waar het allemaal om draait. Ik zie het in mijn werk. Mensen bellen mij niet omdat ze willen weten hoe ze hun huis reinigen. Ze bellen omdat ze intuïtief aanvoelen dat hun huis een afspiegeling is van hun binnenwereld, en dat als je de ene reinigt, je ook de andere reinigt. Het gaat niet om de techniek van het reinigen zelf, het gaat om het begrijpen van energie, van hoe dingen met elkaar verbonden zijn. En daardoor transformeer je door mijn technieken, omdat ze je laten zien welke oude software je al die tijd bij je droeg. Oude programma’s (overtuigingen, trauma, gebeurtenissen, et cetera) die je niet meer dienen en opgeruimd mogen worden. Dat kan geen machine je vertellen. Dat voel je.

Kromme had het over hoe organisaties en samenlevingen moeten transformeren van statisch naar adaptief. Van hiërarchie naar organismen. En ja, dat klinkt abstract, maar denk even mee: een piramide is sterk omdat hij stijf is, omdat alles op zijn plek staat en nooit beweegt. Maar een lichaam? Een lichaam is sterk omdat elke cel weet wat ie moet doen, omdat er constant informatie stroomt, omdat het zich aanpast aan wat er op dat moment nodig is. Als je valt, gaan je rode bloedcellen niet eerst vragen aan je hersenen wat ze moeten doen, ze gaan meteen naar de wond. Dat is intelligentie. Levende intelligentie.

En daar begint het bij jou. Bij ons allemaal. We kunnen niet wachten tot de maatschappij verandert, tot de baas het anders doet, tot de systemen flexibeler worden. Jij bent het organisme. Jij bent de cel die kan beslissen anders te bewegen. En weet je wat er gebeurt als genoeg cellen dat doen? Het hele lichaam transformeert.

Maar dan moet je wel durven loslaten. Net zoals je oude spullen moet durven weggooien voordat er ruimte is voor iets nieuws, moet je oude ideeën over wie je bent durven loslaten. Het idee dat je waardevol bent omdat je efficiënt bent? Loslaten. Het idee dat productiviteit meetbaar moet zijn? Loslaten. Het idee dat je moet functioneren als een perfecte machine? Vooral dát loslaten.
Want het tegenovergestelde is waar: juist nu machines steeds meer kunnen, wordt jouw imperfectie waardevol. Jouw twijfels, je vragen, je rare kronkels, je eigen unieke manier van naar dingen kijken – dát is wat niemand kan kopiëren. Daar zit je superkracht. In het feit dat je levend bent, met al je chaos en magie.
Ik merk het in mijn masterclasses. Als mensen binnenkomen, willen ze een handleiding. Een stappenplan. Stap 1, stap 2, klaar is Kees. Maar halverwege begint er iets te verschuiven. Ze beginnen te voelen dat het niet gaat om de stappen, maar om de aandacht waarmee je beweegt. Om de intentie waarmee je iets aanraakt. Om het begrijpen dat alles wat je doet – of het nu je huis is, je werk, je relaties – eigenlijk een vorm van communicatie is met het leven zelf.

En dat is wat de AI-golf ons leert, als we durven luisteren. We hoeven niet bang te zijn dat machines ons vervangen. We mogen bang zijn omdat we vergeten zijn wat ons mens maakt. Dat we vergeten te voelen, te verbinden, te scheppen vanuit iets wat dieper gaat dan logica. Dat we vergeten zijn dat we hier niet zijn om te functioneren, maar om te leven.

Het Aquarius tijdperk draait om bewustzijn. Om wakker worden. Om te zien dat we allemaal deel zijn van één groot web, een levend organisme, en dat elke keuze die je maakt rimpelingen veroorzaakt door het geheel. AI is niet de vijand, het is de wekker. Het alarm dat afgaat en zegt: “Hey, wordt eens wakker. Je bent zoveel meer dan wat je produceert. Je bent een wonder.”

Dus als je nu voelt dat de grond onder je voeten verschuift, als je niet meer weet wat jouw plek is in deze razendsnelle wereld, als je je verzet tegen alles wat er komt – dat is niet gek. Dat is normaal. Dat is de piramide in jou die merkt dat hij moet veranderen in een organisme. Dat voelt als sterven. Maar het is de geboorte.
En ja, ik kan je helpen je huis schoon te reinigen. Maar wat ik eigenlijk doe, is je helpen ruimte te maken voor deze transformatie. Fysiek, mentaal, energetisch. Want in een schone, open ruimte kun je voelen wie je werkelijk bent. En dat is precies wat deze tijd van je vraagt.
Ben je er klaar voor?
Warme groet,
Henk

P.S. De machines nemen het werk over. Mooi. Dan kun jij eindelijk gaan leven.